Φραπεδάκι κανείς;

Το λοιπόν... το καλοκαίρι είναι εδώ, το ζούμε, το αναπνέουμε, το αισθανόμαστε και πάνω απ' όλα το αγαπάμε. Το καλοκαίρι έχουμε μάθει να το αγαπάμε από τα παιδικά μας για πολλούς και διάφορους λόγους, άλλους ευνόητους, άλλους δυσνόητους και κάποιους άλλους...ανόητους! Τα παιδιά το λατρεύουν επειδή γι' αυτά σημαίνει πάνω κάτω 3 μήνες παιχνίδι, ξεγνοιαξιά και καλοπέραση στις παραλίες. Για τους έφηβους σημαίνει μία από τα ίδια καθώς και ορισμένες απαραίτητες δόσεις φλερτ. Για τους ενήλικες πάλι τα ίδια μόνο που εδώ ανάμεσα σε πλεονάζοντα βάσανα (βλέπε παιδιά και άλλοτε σύζυγος) υπάρχουν και οι μικρές, προνομιακές απολαύσεις. Σε αυτές συγκαταλέγεται και το κλασικό φραπεδάκι για άντρες και γυναίκες ανεξαρτήτου ηλικίας, κοινωνικών καταβολών, πολιτικών πεποιθήσεων και οποιασδήποτε άλλης τάσης διαφοροποίησης του χειμώνα. Ο φραπές είναι ..ενωτικός!

Ο φραπές κανονικά δε θα 'πρεπε να έχει τελικό σίγμα. Έλα όμως που είναι ελληνικής έμπνευσης, άσχετα με την ονομασία που είναι ελαφρώς ξενική, και ό,τι θέλουμε κάνουμε με τις ελληνικές εφευρέσεις. Για φαντάσου τον κυρ Μπάμπη στο καφενείο της γειτονιάς να φωνάζει "Πώς να είναι το φραπέ;". Μάλλον θα τον κοιτούσαν όλοι σαν εξωγήινο. Με γάλα ή χωρίς, με ζάχαρη ή δίχως ζάχαρη, μεγάλος ή μικρός, με αφρό ή χωρίς αφρό είναι φραπές από τη στιγμή που έχει παγάκια και πίνεται με καλαμάκι σε ψηλό ποτήρι.

Άντε να πούμε και δυο κουβέντες για την ιστορία του καφέ. Όπως λανθασμένα πιστεύουν πολλοί ο καφές αν και εξαιρετικής ποιότητος και ιδιαίτερα δημοφιλής δεν προέρχεται από την Αμερική. Στην Αιθιοπία ένας βοσκός παρατήρησε κάποτε πως ορισμένες κατσίκες που μασούσαν τους κόκκινους καρπούς ενός παράξενου θάμνου είχαν έμεναν έως αργά το βράδυ ξύπνιες. Μια και δυο αποφάσισε να το πει και στους υπόλοιπους του χωριού και άρχισαν να βράζουν τους καρπούς αυτούς για να φτιάξουν ένα ρόφημα με ιδιαίτερα στυφή γεύση και που καυθόλου δεν έμοιαζε με το σημερινό καφέ. Το αποτέλεσμα ΄παρέμεινε το ίδιο πάντως, οι βοσκοί έμεναν ξύπνιοι μέχρι αργά το βράδυ. Και κάπου εκεί άρχισε να διαδίδεται ο καφές. Δεν άργησε να φτάσει στα εμπορικά λιμάνια της Ερυθράς θάλασσας και της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Στη Βραζιλία ο καφές εισήχθη αρκετά αργότερα αλλά διαδόθηκε ραγδαία η καλλιέργειά του, λόγω του εξαιρετικού κλίματος της χώρας και της γεωμορφολογίας της. Σήμερα υπάρχουν δύο βασικές ποικιλίες καφέ (Όχι, ο καφές με άρωμα βανίλια και το φραπουτσίνο δεν είναι αυτές) η ποικιλία αράμπικα και η ποικιλία ρομπούστα. Ο καφές αράμπικα καλλιεργείται κυρίως στη Νότια Αμερική και ο καφές ρομπούστα κυρίως στην ανατολική και δυτική Αφρική. Ο καφές ρομπούστα έχει πιο στυφνή και έντονη, μεταλλική γεύση από τον αράμπικα και είναι σαφώς πιο δυνατός. Στην Ελλάδα εισάγουμε κυρίως αράμπικα αν και τα τελευταία χρόνια τα διάφορα εξειδικευμένα καταστήματα καφέ φέρνουν και ποικιλίες ρομπούστα από την Αφρική. Ο στιγμιαίος καφές είναι αποκλειστικά της ποικιλίας αράμπικα. Παραδόξως ο ελληνικός καφές και ο φραπές προέρχονται από το ακριβώς ίδιο δέντρο και οι δραματικές διαφορές τους έχουν να κάνουν με την επεξεργασία και μόνο του καφέ.

Εντύπωση προκαλεί το πόσο αργά ανακαλύφθηκε ο φραπές. Πάνε μόλις πενήντα χρόνια από την ανακάλυψή του κατά τη διεθνή έκθεση της Θεσσαλονίκης. Με αφέλεια θα έλεγε κανείς πως ένα ρόφημα με τόσο μεγάλες αφυδρατικές ικανότητες θα έπρεπε τουλάχιστο να σερβίρεται και παγωμένο. Μάλιστα αν μαζί με τον καφέ, όπως συμβαίνει κατά κύριο λόγο στην Ελλάδα, δε σέρβιραν νερό, τότε πρακτικά δε θα είχαμε ανάγκη να επισκεπτόμαστε κάθε λίγο και λιγάκι την τουαλέτα της καφετέριας. Για το καλοκαίρι ο παγωμένος καφές είναι ότι πρέπει αφού τουλάχιστον δίνει την αίσθηση της δροσιάς και της διαφορετικής θερμοκρασίας από εκείνη του περιβάλλοντος, που σε χώρες όπως η Ελλάδα μάλλον είναι ιδιαίτερα αισθητή. Το πιο σημαντικό απ' όλα κατά τη γνώμη μου είναι πως ο φραπές μπορεί πανεύκολα να φτιαχτεί στο σπίτι του καθενός με ελάχιστο κόστος. Αν και έχει αρχίσει να διαδίδεται στα Βαλκάνια και σε ορισμένες άλλες χώρες ακόμα δεν είναι γνωστός στο ευρύ παγκόσμιο κοινό και γι' αυτό ευθύνεται και ο μικρός συγκριτικά αριθμός Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό. Οι τουρίστες που έρχονται στην Ελλάδα δεν εμπιστεύονται εύκολα το φραπέ και πολλοί έιναι αυτοί που ούτε καν τον δοκιμάζουν, ενώ σε όσους αρέσει και προσπαθούν να τον φτιάξουν στη χώρα τους ανακαλύπτουν με δυσαρέσκεια πως δεν είναι τόσο εύκολο όσο φαίνεται στην Ελλάδα. Για το τελευταίο υπάρχει μια απόλυτα λογική εξήγηση και αυτή δεν είναι άλλη από τη μέθοδο ξήρανσης του καφέ. Στις περισσότερες χώρες για την ξήρανση του καφέ χρησιμοποιείται η μέθοδος του παγώματός του και της μετέπειτα κονιορτοποίησής του. Για να αποκτήσει ο φραπές ικανοποιητική ποσότητα αφρού πρέπει για την ξήρανσή του να ακολουθηθεί η πιο απλή και πιο χρονοβόρα μέθοδος του...περίμενε. Το νερό παίζει και αυτό σημαντικό ρόλο στην ποσότητα του αφρού αλλά σε καμία περίπτωση αν ο καφές δεν είναι ο σωστός δεν μπορείς να κάνεις αφρό.

Σε μας τους Έλληνες λοιπόν μας αρέσει να πίνουμε το φραπεδάκι μας στην παραλία χαζεύοντας "εκείνον τον ψηλό καλέ, με τα γαλανά μάτια" ή "Εκείνη την πω πω τι μωρό είναι αυτ'ο ρε φίλε;", παίζοντας τάβλι με το φιλαράκι μας, βιαστικά "γιατί έχω αργήσει για δουλειά!", στη δουλειά επειδή όλοι κάνουν το ίδιο, στην καφετέρια λέγοντάς τα νέα με τα "παιδιά", πριν τις πανελλήνιες για να αντέξω το ξενύχτι, στο γήπεδο για να χαλαρώσω στο ημίχρονο. Στο κάτω κάτω της γραφής γιατί είμαστε Έλληνες και καλά κάνουμε και πίνουμε καφέ με την καρδάρα και άσε τους ξένους να απορούν με την ελληνική εφευρετικότητα.

14 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΦΡΑΠΈ:

1) Ξύπνησα το πρωί και δεν έχω όρεξη για πολλά πολλά.
2) Ξύπνησα από το μεσημεριανό υπνάκο μου (οι Ισπανοί που εισήγαγαν τη σιέστα ποτέ δε μας είπαν πως πρέπει να είναι μόνο για δέκα με δεκαπέντε λεπτάκια)και ξαναπάω δουλειά.
3) Τι; Να αρχίσω τις μπύρες από τις τρείς το απόγευμα;
4) Παίζω τάβλι.
5) Είμαι φαντάρος.
6) Είμαι δημόσιος υπάλληλος.
7) Είμαι επαγγελματίας οδηγός (ταρίφας).
8) Δε μου αρέσει το τσάι.
9) Μου αρέσει να παίζω με το καλαμάκι.
10)Είμαι της ποσότητας (Όχι σαν τους Ιταλούς που με μισό φλιτζανάκι του καφέ νομίζουν ότι πίνουν καφέ)
11)Είμαι καπνιστής.
12)Μόλις τελείωσα το φαγητό.
13)Είμαι παραλία.
14)Eίμαι από Θεσσαλονίκη φιλαράκι.

Το ηθικό δίδαγμα: Αν πας Αεμρική και θες να πιεις φραπέ πάρε μαζί σου καφέ από Ελλάδα!

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, ΠΑΩ ΓΙΑ ΦΡΑΠΕ!