Να δεις τι σου ‘χω για μετά…

Τόσα χρόνια τώρα σκόπιμα δεν έγραψα κάτι όχι βέβαια γιατί δεν περνούσαν σκέψεις από το μυαλό μου, αλλά ίσως επειδή αυτές ήταν τόσες πολλές που βραχυκύκλωναν την έκφρασή μου.

Η αλήθεια είναι πως μέχρι στιγμής έχουμε δει και ζήσει λίγο πολύ τα πάντα, την πατρίδα μας να καταστρέφεται και να εξευτελίζεται περιφερόμενη σαν τη ζητιάνα σε ξενικό παζάρι, τους κυβερνήτες μας να ψεύδονται «in your face» και εμείς με μνήμη χρυσόψαρου να συζητάμε μεταξύ μας, σαν τον απατημένο σύζυγο που γνωρίζει αλλά δε θέλει να το δεχτεί, την επόμενη μέρα αν ο τρόπος που προτείνουν αυτοί οι ίδιοι ψεύτες για να επανορθώσουν είναι σωστός (λες και μπορεί να επανορθώσει κάποιος για το ψέμα. Εγώ ξέρω ότι επανόρθωση υπάρχει μόνο όταν κάποιος αναγνωρίζει φταίξιμο και όχι όταν ψεύδεται), την κοινή γνώμη να παρασύρεται από δημοσιογράφους δημαγωγούς (φυσικά με το αζημίωτο) και άλλα πολλά.

Η αλήθεια είναι ότι μάθαμε να ζούμε με το χαρτζιλίκι της μαμάς ΕΕ. Αν πάρεις το πτυχίο σου στην ώρα σου, θα σου πάρω εγώ αυτοκίνητο – Αν κάνεις ό,τι σου πω και μου φέρεις τα αποτελέσματα/βαθμούς σου, θα σου δώσω την επόμενη δόση. Έτσι και εμείς ακούμε κάθε μέρα εδώ και 4 χρόνια το ίδιο παραμύθι. Κυριολεκτώ πως πρόκειται για παραμύθι, το ακούμε κάθε μέρα μέχρι να μας πάρει ο ύπνος και όντως κοιμόμαστε. Προφανώς και δεν μιλάμε για επαναστάσεις και όσα αστεία ακούγονται κατά καιρούς από τους «προπονητές της εξέδρας». Φανταστείτε όμως σε καθεστώς άμεσης δημοκρατίας (για τους ελεύθερους πολίτες) στην αρχαία Αθήνα να έβγαινε ο κάθε ελεύθερος πολίτης και να έλεγε πως από αύριο κόβονται οι παραστάσεις στο θέατρο (παρότι τότε υπήρχαν οι  χορηγίες – σήμερα απλά χορηγίες αποφεύγονται λόγω διαδικασιών…), όλα τα δημόσια έργα και οι δαπάνες για την βελτίωση της καθημερινότητας των Αθηναίων, ότι θα έπρεπε ο κάθε πολίτης να πληρώνει 3πλάσιο φόρο απ’ ότι προηγούμενα και παράλληλα να μην λάμβανε παροχές. Τι πιστεύετε ότι θα γινόταν; Απλά θα τον άκουγαν στην αγορά; Μάλλον όχι. 

Ακριβώς αυτό είναι αυτό που ζούμε εδώ και χρόνια και μάλιστα σε εποχή που οι Έλληνες ούτε οι πιο ανεπτυγμένοι είναι ούτε οι πιο πλούσιοι. Είμαστε οι τελευταίοι του χωριού και μάλιστα μας χλευάζουν γι’ αυτό. Μας κάνουν πλάκα οι φίλοι μας οι βόρειοι και μαζί μ’ εκείνους γελάμε και εμείς, μόνο που εμείς εδώ και καιρό καννιβαλίζουμε τη χώρα μας.   

Η περιβόητη ανάπτυξη που ακούμε δεν είναι αρκετή κύριοι. Η ανάπτυξη όταν οι άλλοι έστω και κατά λίγο αναπτύσσονται δεν λέει και τίποτα. Ψευδαισθήσεις Μεγάλης Ζωής δεν τρέφει πια κανένας, ούτε καν τα παιδιά των Β.Π. Έχουμε αρκεστεί στο να την βγάλουμε και φέτος και από του χρόνου βλέπουμε.

Συνήθως μετά από μια έντονη καταιγίδα βλέπουμε τα πιο όμορφα χρώματα στον ουρανό. Η καταιγίδα που μας βρήκε μας έχει κοστίσει πάρα πολύ και κατά πώς φαίνεται θα συνεχίσει να μας κοστίζει. Η ιστορία θα δείξει ποιοι έπραξαν ορθώς και ποιοι μας «πούλησαν». Εμείς οι υπόλοιποι προχωράμε με όση αισιοδοξία μπορούμε να αντλήσουμε από τις τρύπιες δεξαμενές μας και ελπίζουμε στη Δ. Παρουσία.